"ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΑΝ ΧΟΒΟΛΗ" - ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Ο Νίκος Βασιλάκης γεννήθηκε στον Πολύγυρο το 1937.
Οι ποιητικές του συλλογές διακρίνονται για την ευαισθησία και την λιτή τους παρουσία.
                                         αν ήμουνα
                                         μικρό σποράκι
                                         στους αγρούς
                                         κάθε άνοιξη
                                         θα ανθούσα.
Είναι το πρώτο  ποίημα, στην ποιητική συλλογή "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΑΝ ΧΟΒΟΛΗ"

Ξεκίνησε το 1970 από τις εκδόσεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου "ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ" με την μικρή συλλογή "Στο χωριό".
Ακολούθησε το 1973 η συλλογή "Στην πόλη".
Το 1980 μια καταπληκτική συλλογή τραγουδιών της Χαλκιδικής.
Και από τις εκδόσεις Μπιλέτο η παρούσα ποιητική συλλογή. 
Ιδανικός συνοδός της ποίησης του Νίκου Βασιλάκη θαρρώ πως είναι η δημοτική μας μουσική.
Γιαυτό και διάλεξα να την παρουσιάσω με τραγούδια της Μακεδονίας, της Θράκης και της Μικράς Ασίας με 3 καταξιωμένους εκπροσώπους. 
Την Ξανθίππη Καραθανάση , με την φωνή που την ζηλεύουν και τ' αηδόνια.
Την Δόμνα Σαμίου, που της χρωστούμε πάρα πολλά για όσα με ξεχωριστή αγάπη μας άφησε.
Τον Χρόνη Αηδονίδη, από τις ομορφότερες φωνές που πέρασαν από αυτόν τον τόπο.
Θα έχει μια μικρή συμμετοχή και ένα ανερχόμενο αστέρι του Πολυγύρου, η Κατερίνα Βλάχου, που κάνει τον δικό της αγώνα στο Παρίσι να μπολιάσει την Γαλλική κουλτούρα με την δική μας παράδοση, δείχνοντας πως τα πάει περίφημα.

Τα υπόλοιπα αύριο το βράδυ από το Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου.

19η ΕΚΠΟΜΠΗ -Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Η μηχανή που με μαεστρία είχαν κατασκευάσει, έμεινε ασυντήρητη.

Τα γρανάζια της, παλαιάς κοπής και τεχνολογίας, ανίκανα να κάνουν σωστά την δουλειά τους, -  μπούκωσαν από το πολύ λάδωμα βλέπετε - ξεχαρβάλωσαν κάθε προγραμματισμό, και όλοι εμείς που ήμασταν τροφοδότες ενέργειας, ξεμείναμε στο κενό, χαζεύοντας αριστερά και δεξιά κάνοντας τους χαζούς.

Ξαφνικά τα καταλάβαμε όλα.

Θεία φώτιση.

Αναγνωρίσαμε συλλήβδην τα λάθη μας και συνεχίζουμε την ζωή μας ανίκανοι να διορθώσουμε, όσα οι ίδιοι υποδείξαμε ως λάθος.

Επειδή δεν θέλω να παίξω αυτό το παιχνίδι,

Αφήνω στην άκρη τις διαπιστώσεις και τις κατηγορίες, κατεβάζω το δάχτυλο, και ανοίγω την αγκαλιά μου.

Χαμογελώ.

Και αναζητώ την χαρά της ζωής

Στην Αγάπη.

Στην Αισιοδοξία.

Στην Σοφία των προγόνων μας, πάσης φυλής και φύλλου.

Στα μονοπάτια των τραγουδιών και της μουσικής.

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

18η ΕΚΠΟΜΠΗ - ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΠΑΡΗΣ

Ένα μακροβούτι στα βαθιά του χθες, η σημερινή εκπομπή, αναζητεί απαντήσεις για το σήμερα, και μια αναψηλάφηση για το τι έχουμε χάσει όλα αυτά τα χρόνια με τον τρόπο που πολιτευτήκαμε, και τι είναι αυτό που μας λείπει  ενώ τα έχουμε - και μάλιστα πολύ περισσότερα - σήμερα.
Ο Αργύρης Μπαρής , περίτεχνος καθοδηγητής με την ποίησή του, μας δείχνει τον δρόμο.
Κι επειδή ο ίδιος ήταν φύση αισιόδοξος άνθρωπος, στο κλείσιμο της εκπομπής, οι αβεβαιότητες, θα γίνουν οράματα.
Μέσα από την ίδια του την ποιητική συλλογή Οράματα στους δρόμους.

Καλό μήνα, δύναμη και χαμόγελο σε όλους.