Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

22η ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΤΕΛΙΑΣ

ΜΑΡΙΑ  ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ  -  ΚΩΣΤΑΣ  ΚΑΡΤΕΛΙΑΣ

Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο Ελληνικό και όχι μόνο τραγούδι, είναι η Μαρία Φαραντούρη.
Με θαυμασμό και δέος την αντιμετώπισα την πρώτη φορά που βρέθηκα δίπλα της, χάρη στον φίλο μου τον Γιάννη Αικατερινάρη.
Ο θαυμασμός υπάρχει επαυξημένος και το δέος έχει μετατραπεί σε αγάπη μετά από δύο διαδοχικές συναυλίες.
Η δεύτερη στο Ηρώδειο ήταν καταλυτική.
Πρωτόγνωρα συναισθήματα κυρίευσαν την ψυχή μου.
Ο συνδυασμός, χώρος, επιλογή τραγουδιών και περίσσευμα συναισθήματος από όλους τους συντελεστές, ήταν τέτοιος που δύσκολα επαναλαμβάνεται.
Το τόλμημα της Μαρίας και όλων των συντελεστών δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.
Για ένα πια είμαι σίγουρος.
Όταν με περίσσευμα αγάπης, αγκαλιάζεις την δουλειά σου, αυτή θα φτάσει στο ακροατήριο και θα μεταδοθεί σε όλους με τον ίδιο τρόπο.
Παύει να είναι πια ένα απλό καλλιτεχνικό γεγονός.
Περνά στο επίπεδο της διαδραστικής επικοινωνίας και μένει ανεξίτηλο στην μνήμη όλων.
Συντελεστών και ακροατών – θεατών.
Κάτω λοιπόν από αυτό το φωτεινό γεγονός ετοιμάστηκε η σημερινή εκπομπή.
Και είναι διπλή η χαρά μου, γιατί ανάμεσα στους θεατές αυτής της βραδιάς βρισκόταν και ο Κώστας Καρτελιάς.
Ποιητής και στιχουργός.

Θα πιάσω πάλι απ’ την αρχή
Αυτήν την κόκκινη κλωστή απ’ την ανέμη
Γιατί είχα λίγο αφαιρεθεί
Και δεν θυμάμαι την στιγμή
Που ξαφνικά, γίναμε εμείς οι νικημένοι.

Αλλιώς την είχα φανταστεί
Με όσα είχα ονειρευτεί την ιστορία
Πίστεψα αλήθεια μια στιγμή
Ότι θα βρίσκαμε μαζί την ουτοπία.

Θα πιάσω πάλι από την αρχή
Αυτή την κόκκινη κλωστή την πονεμένη
Θα κάνω κόμπο να δεθεί
Το παραμύθι που ιστορεί
Πως η ελπίδα στους ανθρώπους δεν πεθαίνει.

Αλλιώς την είχα φανταστεί
με όσα είχα ονειρευτεί την ιστορία
πίστεψα αλήθεια μια στιγμή
ότι θα βρίσκαμε μαζί την ουτοπία.

( απομαγνητοφώνηση από μια ευτυχισμένη στιγμή, όπου ο ίδιος ο ποιητής απήγγειλε   αφιερώνοντας τους στίχους στα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ)

Θα σας παρουσιάσω σήμερα αποσπάσματα από ένα ξεχωριστό έργο και σε μορφή και σε παρουσίαση.
ΤΟ ΓΥΑΛΙ (σχέδιο γ΄) εκδόσεις Αιγόκερως.
Πιστεύω πως πρέπει να αναζητήσουμε χέρι βοηθείας σε αυτούς που, ποιητικό τω τρόπω, μας δίνουν λύσεις και είναι παραθυράκια στ’ αδιέξοδά μας.

Ακολουθήστε με στον δρόμο της Μαρίας Φαραντούρη και του Κώστα Καρτελιά και θα το δείτε.

Καλή ακρόαση.


3 σχόλια:

  1. Έτσι όπως τα γράφεις,με την ψυχή σου γραμμένα, μεταδίδεις τα συναισθήματά σου (δέος-συγκίνηση-θαυμασμό-αγάπη-χαρά-πρωτόγνωρα συναισθήματα...), τόσο που εγώ είναι ...σα να έζησα τις "ακριβές στιγμές"...
    Σ'ευχαριστώ
    ("ακριβές στιγμές" :λόγια του αγαπημένου μου στιχουργού-ποιητή Ηλία Κατσούλη, στη φιλαναγνωσία περισσότερα...)
    Το βράδυ στο radioblogspot...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια χαρά.
    Τι έγινε; Δεν υπάρχει ηχογραφημένη αυτή η εκπομπή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αλέξανδρε, δυστυχώς την πάτησα.
    Θα προσπαθήσω να το ξανακάνω, γιατί ήταν υπέροχη.
    Την αγάπη μου φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή